காலமெல்லாம் நிலைத்திருக்கும்

எழுத எழுத துளிர்க்குது

எழுத்து என்னை மயக்குது

எங்கெங்கோ இழுக்குது

எதையெதையோ சொல்லுது

பிறக்கும்போது அறியவில்லை

பிறப்பின் நோக்கம் புரியவில்லை

எங்கிருந்தோ ஓசையொன்று

எனக்காக ஒலித்ததின்று

கைவிரலின் நாட்டியத்தில்

கவிதை நடனம் புரியுது

தமிழன்னை பாடுகிறாள்

தமிழ்மழையாய்ப் பொழிகிறாள்

செந்தமிழின் வனத்தினுள்ளே

தொலைந்துபோன மகிழ்வெனக்கு

செம்மொழியின் அழகிலின்று

செப்புகிறேன் தமிழ்க் கவிதை

இலக்கணத்தை கற்காமல்

இலக்கியத்துள் அடங்காமல்

இதயத்துள் கண்ணதாசன்

இறைக்கின்ற தமிழூற்று

நானொன்றும் அறிஞனில்லை

நிச்சயமாய்க் கவிஞனில்லை

நெஞ்சம் பாடும் தமிழோசை

நிறைக்குதெந்தன் காகிதத்தை

உள்ளத்தின் ஆழத்தின் உருவாகும்

கவிதையெல்லாம் கருக்கட்டும்

கவிதையாகப்  பிரசவிக்கும்

காலமெல்லாம் நிலைத்திருக்கும்

சக்தி சக்திதாசன்